Ja, ok..... Het is mijn eigen keuze geweest! Ik moet ook eerlijk zijn, ik vind het eigenlijk best wel leuk!
Je zit maar op amper 2 uur vliegen van Nederland, maar er zijn hele grote verschillen. De ene persoon zal daar grote moeite mee hebben, de ander zal het omarmen. Uiteraard ligt het eraan waar je je in Ierland gaat vestigen, Dublin is echt een klein beetje een wereldstad met Amsterdamse allures, maar Cork city (alwaar ik huis) is ondanks het feit dat het de op 1-na-grootste stad van IRL is (120.000 inwoners :-$), heel gemoedelijk, heel landelijk en heel compact. Het echte centrum ligt op een soort van eiland/schiereiland en op dat 'eiland' gebeuren de meeste leuke dingen (vandaar dat ik ook op het randje van dat eiland ben gaan wonen :-).
Gemoedelijk is wel iets dat ik even zal moeten toelichten, het heeft namelijk iets van een Franse slag, maar dan eigenlijk nog iets erger... Of zoals de Spanjaarden zo mooi kunnen zeggen 'mañana'. Bij veel dingen moet je erg geduldig zijn en je moet zeker niet denken dat je het zo wel even regelt.
Op een regenachtige (...) maandagmiddag ging ik naar de bank in Ierland om een bankrekening te openen (hallo! nieuwe klant, rollen jullie even de rode loper uit!?), niets was minder waar! Meneer, dat kan niet zomaar, daar moet u een afspraak voor maken! Hmm, ok, dat is dan niet anders.
De volgende ochtend kon ik er terecht voor een intakegesprek. De dame heeft netjes de kleur van mijn ogen en de maat van mijn onderbroek genoteerd (grapje), tevens ging ze ervan uit dat het adres dat op de brief die ik van mijn werkgever mee had gekregen, mijn adres was (ikke vind dat niet logisch?).
Nuja, dat was schijnbaar gelukt, nu moest ik geduld hebben en zou er een brief komen waarin ik geattendeerd zou worden op het feit dat ik mijn nieuw verworven bankpas af zou kunnen halen. Zowaar, die brief kwam.... Op mijn werk dus, heel handig. Een paar dagen later had ik een vroege dienst en had ik dus in de middag tijd om mij richting bank te togen en mijn pas af te halen. Wauw, ik had mijn bankpas! Blij als een kind (we waren notabene bijna 2 weken verder vanaf moment van aanvragen) nam ik 'm in ontvangst. 'Hij moet nog wel even geactiveerd worden' zei de dame, dat kon telefonisch, maar dat kon ook bij de servicedesk. Krenterig als ik ben, huppelde ik richting servicedesk alwaar ik eerst moest wachten op een meneer die bij een stuk of 4 bankrekeningen iets gewijzigd wilde hebben, toen na een minuut of 5 de dame achter de desk doorhad dat dit nog wel even kon duren, stuurde ze me naar boven alwaar iemand anders me kon helpen. Toen ik daar aankwam, liep de receptioniste weg om niet meer terug te komen(?). Ik was het onderhand wel een beetje beu en besloot een poging te wagen om het nummer te bellen om mijn kaart telefonisch te activeren.
Na een minuut of 5 in de wacht te hebben gezeten (ik begon onderhand mijn geduld een klein beetje te verliezen zoals je uiteraard snapt), kreeg ik een hele blije doos (maar dan de mannelijke versie) aan de lijn die mij letterlijk het hemd van lijf vroeg, als laatste vroeg hij naar het eerste, het derde en het vijfde cijfer van de 6-cijferige code die ik had moeten kiezen toen ik mijn rekening opende, laat ik die nu op mijn telefoon op hebben geslagen :-$, geen probleem zei hij, ik wacht wel even, zoekt u het maar even op...... Goh, zou dat vaker voorkomen? Nuja, uiteindelijk waren we zo ver dat mijn kaart geactiveerd was. Toen wist hij me nog te vertellen dat ik er goed aan deed eerst mijn kaart even in de automaat te duwen om mijn saldo op te vragen of te pinnen omdat anders het internetbankieren waarschijnlijk nog niet goed zou werken.
Zo aangeraden, zo gedaan. Ik duw mijn pas in de automaat, vraagt die om mijn pincode.... Euh, pincode? Hmm, nu wordt het spannend! Ik dacht nog even de 6-cijferige code in te toetsen die ik zelf bedacht had, maar nee, dat ging niet werken. Toen me maar weer bij de balie gevoegd en gevraagd of er toevallig nog een pincode bij mijn nieuwe pas hoorde. Hmm, ja, goede vraag, kijk ik even na! Na een minuut kwam ze terug en wist ze me te vertellen dat het hoofdkantoor de pas en de pincode allebei naar deze vestiging had gestuurd en dat ze volgens de reglementen deze niet tesamen mochten bewaren, dus hadden ze mijn pincode vernietigd. Nadat ik mijn onderkaak weer had opgetild van de vloer, vroeg ik of ze dat even wilde herhalen, ik dacht dat ik het niet goed had verstaan. Ik kreeg hetzelfde verhaal met hetzelfde stalen gezicht. Ik was ondertussen bezig diep adem te halen en tot tien te tellen.
Ze ging een nieuwe pincode voor me aanvragen en die kon ik over 2 a 3 dagen afhalen. Twee dagen later heb ik mijn pincode afgehaald en 2 en een halve week na het aanvragen van mijn bankrekening waren we een gelukkig trio, mijn bankpas, mijn pincode en ik! Geduld, lots of it, gelukkig heb ik dat, anders was ik nu alweer heel snel vertrokken uit dit natte, maar prachtige landje!
Binnenkort meer belevenissen vanaf dit groene eiland!
